Święto Książki

W roku 2020 Międzynarodowy Dzień Książki Dla Dzieci przypadał na 2 kwietnia 

To święto nieprzypadkowo obchodzone jest 2 kwietnia. W ten dzień, w 1805 roku urodził się słynny duński baśniopisarz Hans Christian Andersen, autor takich klasyków jak „Brzydkie kaczątko”, „Calineczka” czy „Królowa Śniegu”.
Święto uchwalono w 1967 roku przez Międzynarodową Izbę ds. Książek dla Młodych Ludzi (IBBY, Polska sekcja tej organizacji istnieje od 1973 roku). Każdego roku gospodarzem święta jest inne państwo – impreza odbywała się już w takich krajach jak Japonia, Belgia, Brazylia, Rosja, Hiszpania, Indie, Nowa Zelandia, Egipt, Stany Zjednoczone. Polska także była gospodarzem Międzynarodowego Dnia Książki dla Dzieci - w 1979 roku.
Z okazji święta, na naszym blogu będą publikowane zagadki i łamigłówki na temat baśni H.Ch.Andersena.

Hans Christian Andersen – król bajek

Chłopięce marzenia o sławie
Pisarz urodził się 2 kwietnia 1805 roku w Odense. Jego ojciec, Hans Andersen był biednym szewcem, zaś matka Anna Maria Andersdatter pracowała jako praczka. Christian lubił szyć sukienki dla lalek, które wystawiał potem w kukiełkowym teatrze zrobionym przez swojego ojca.
Jako dziecko Andersen zwracał na siebie uwagę wysokim wzrostem, długim nosem, blisko osadzonymi oczami i dużymi stopami. Wspominał o tym w swoich pamiętnikach: ”Byłem zawsze zamyślony, podobno jakiś dziwny, zupełnie inny niż zwykli chłopcy, a dzieci tego nie lubią. Byłem niezdarny i nie chciano się ze mną bawić. - Ty Guliwer, nóg nie pogub – krzyczały łobuzy, a ja się czerwieniłem i nie wiedziałem jak te nogi olbrzymie ukryć”.
“Chciałem ruszyć w świat, szukać szczęścia i wrócić do swego miasta sławnym człowiekiem. Niech się później wstydzą, że mi tak strasznie dokuczali “ - pisał Hans Christian Andersen. Nie wiedział kim chce być, ale wiedział na pewno, że chce być sławny i bogaty

Po szczęście do stolicy

Andersen opuścił Odense w 1918 roku w wieku 14 lat. Wyruszył do Kopenhagi, aby spróbować swoich sił jako aktor, tancerz lub śpiewak. Po bezowocnych próbach otrzymania pracy aktora w Duńskim Teatrze Królewskim, ubłagał aby przyjęto go chociaż do chóru. 
I właśnie w tym momencie jego życia uśmiechnęło się do niego szczęście. Dzięki wsparciu Jonasa Collina, jednego z dyrektorów Teatru Królewskiego, Andersen otrzymał stypendium królewskie, które umożliwiło mu naukę w szkole w Slagelse, a później studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu w Kopenhadze. Uczył się, pisał wiersze, powieści i sztuki teatralne. 

Pierwszy jego prawdziwy sukces wiąże się z wydaniem powieści “Improwizator”, opartej na wrażeniach z podróży po Włoszech. Książka ta przyniosła Christianowi sławę nie tylko w rodzinnej Danii, ale też w Anglii i Niemczech.

W tym samym 1835 roku ukazał się drukiem pierwszy zbiór bajek autorstwa Hansa Christiana Andersena. Bajki, wśród nich także sławna “Księżniczka na ziarnku grochu”, spotkały się z surowym osądem wielu krytyków, którzy zarzucali im brak wartości wychowawczej i zbyt swobodny styl, zbliżony do potocznej mowy.
Niezrażony Andersen dalej pisał bajki, które pomyślane były i dla dzieci, i dla dorosłych. Po pierwszym tomie przyszły następne. Nowa książka na Boże Narodzenie każdego roku była jakby prezentem gwiazdowym dla dzieci. Andersen tworzył baśnie pomiędzy 1835 a 1872 rokiem, w sumie napisał ich 156. Do najbardziej znanych należą: “Księżniczka na ziarnku grochu”, “Królowa śniegu”, “Słowik”, “Dziewczynka z zapałkami”, “Nowe szaty cesarza”, “Brzydkie kaczątko”, “Świniopas”, “Calineczka”.
Jego baśnie trafiły w daleki świat i tam znalazły uznanie, to stamtąd przyszła do pisarza sława. Z czasem przycichli tez złośliwi krytycy, a cała Dania zaczęła Andersena czcić i otaczać opieką.

Spełnienie marzeń

Syn biednego szewca był przyjmowany przez królów i książąt jako honorowy gość, przyjaźnił się ze wszystkimi sławnymi ludźmi swoich czasów: Karolem Dickensem, Honoriuszem Balzakiem, Henrykiem Ibsenem, rzeźbiarzem Bertelem Thorvaldsenem, szwedzką śpiewaczką Jenny Lind, którą zachwycał się Chopin oraz innymi autorami bajek – braćmi Grimm.

Dopiero gdy już był bardzo stary doczekał się tego, o czym marzył gdy miał 14 lat. Odense, to samo miasto, gdzie kiedyś poza matką nikt nie chciał go znać, uroczyście i z pompą nadało mu honorowe obywatelstwo. - Już mu nie przeszkadzał ani nos, ani wąskie ramiona, ani okropne nogi.

Hans Christian Andersen zmarł 4 sierpnia 1875 roku w Rolinghed koło Kopenhagi.